System przydomowej oczyszczalni ścieków z drenażem rozsaczającym jest prosty w budowie, można go zamontować samodzielnie, i niekłopotliwy w eksploatacji. Oczyszczone ścieki mogą być odprowadzane do gruntu, więc nie potrzeba innego odbiornika ścieków – rzeki, stawu czy rowu Przydomowa oczyszczalnia ściekówmelioracyjnego. Procesy oczyszczania ścieków w drenażu zachodzą przy udziale tlenu i zapewniają zmniejszenie zanieczyszczeń w blisko 95%, zwłaszcza z mikroorganizmów.
Do zamontowania drenażu potrzebne są sprzyjające warunki:
- działka nie może być mała – na ułożenie drenów z zachowaniem zalecanych odległości potrzeba 60-90 m2;
- poziom wód gruntowych musi być niski – co najmniej 1,5 m pod drenażem;
- rodzaj gruntu musi zapewniać odpowiednie tempo przesiąkania ścieków – nie za szybkie i nie za wolne.
Najlepszy jest grunt piaszczysty lub gliniasto-piaszczysty. Jeżeli grunt jest trudno przepuszczalny lub zbyt łatwo przepuszczalny, trzeba go wymienić na piasek i dopiero na jego powierzchni ułożyć drenaż rozsączający. Gdy poziom wód gruntowych jest wysoki, wykonuje się tak zwany kopiec filtracyjny. Drenaż rozsączający układa się na nasypie o wysokości zapewniającej wymaganą odległość od wód gruntowych (czyli co najmniej 1,5 m). Przykrywa się go warstwą ziemi, która ma chronić przed mrozem i wodami opadowymi. Takie rozwiązanie zwykle wymaga przepompowywania ścieków. Przydatność gruntu do rozsączania podziemnego może ocenić tylko specjalista. Sami możemy przeprowadzić tylko wstępną ocenę (tzw. test perkolacyjny); lokalizując drenaż, trzeba zachować minimalne odległości: od studni (również na sąsiedniej działce) 30 m, od budynku 3 m, od granicy działki 2 m, od drzew i dużych krzewów 3 m; nie można zbudować oczyszczalni z drenażem na terenach okresowo zalewanych.
Drenaż rozsączający to układ perforowanych rur, ułożonych pod powierzchnią terenu (tak zwanych drenów), którymi ścieki wstępnie oczyszczone w osadniku gnilnym są równomiernie rozprowadzane do gruntu. Gleba działa jak filtr – zatrzymuje zawiesinywiększe od jej mikroporów. Substancje mineralne i organiczne przekształcają się w rozpuszczalne w wodzie związki mineralno-organiczne. Zatrzymane zostają też bakterie.
Długość i liczba ciągów drenarskich zależy od ilości ścieków dopływających, czyli od liczby stałych użytkowników oczyszczalni i warunków gruntowych (na przykład od wodoprzepuszczalności gruntu). Dla pięcioosobowej rodziny potrzebny jest drenaż składający się z 3-4 ciągów, długości 15-18 m każdy. Należy pamiętać o tym, że pojedynczy ciąg nie powinien być dłuższy niż 20 m. W przydomowej oczyszczalni są to zwykle trzy, rzadziej dwa lub cztery ciągi.
Głębokość ułożenia. Rury drenażowe układa się najczęściej na głębokości około 40 cm pod powierzchnią terenu, ze spadkiem 0,5-1,5%, zgodnie z kierunkiem przepływu ścieków i otacza warstwą kruszywa. Minimalna głębokość ułożenia drenażu to 35 cm, a maksymalna – około 80 cm. Odległość między ciągami to minimum 1,5 m.
Studzienka rozdzielcza. Montuje się ją za osadnikiem gnilnym, a przed układem drenów. Jej zadaniem jest równomierne rozdzielanie ścieków do poszczególnych ciągów drenarskich.
Studzienka napowietrzająca. Każdy z drenów musi być zakończony studzienką napowietrzającą (zwaną też kominkiem napowietrzającym). Zapewnia ona dopływ tlenu, który jest potrzebny do prawidłowego przebiegu procesów oczyszczania ścieków. Studzienki napowietrzające umożliwiają też kontrolę poziomu ścieków.
Drenaż rozsączający prawie nie wymaga obsługi. Trzeba jedynie średnio 4 razy w roku skontrolować studzienkę rozdzielczą i usunąć z niej osady. Gdy brak jest dostatecznej powierzchni, ścieki można doczyszczać na tak zwanych pakietach (złożach zraszanych). Wewnątrz prostopadłościennej ramy z tworzywa ułożone są kształtki, pokryte włókniną. Bytują tam mikroorganizmy, które oczyszczają przepływające ścieki. Pakiet pozwala 2-3-krotnie zmniejszyć powierzchnię potrzebną na oczyszczalnię, wymaga jednak dobrze przepuszczalnych gruntów. (Źródło: "Murator")
Nasze oczyszczalnie ścieków przeznaczone są dla: - domów jedno- i wielorodzinnych, - domków letniskowych, - szkół i budynków użyteczności publicznej, - ośrodków wypoczynkowych, hoteli, moteli, - zakładów pracy, - małych osiedli.
- oczyszcza ścieki bytowe do poziomu czystości II klasy wód gruntowych, - eliminuje zapachy, - niski koszt eksploatacji, - indywidualny dobór typu oczyszczalni dla każdego klienta, - urządzenie nie pobiera prądu elektrycznego, dzięki czemu jest bezpieczne i bezawaryjne, - działanie bezobsługowe (nie ma czynników wpływających na zatrzymanie pracy oczyszczalni), - istnieje możliwość rozbudowy i połączeń z innymi urządzeniami, - preparat mikrobiologiczny stosowany w oczyszczalni przyspiesza biodegradację zanieczyszczeń i eliminuje przykre zapachy w zbiorniku (osadniku, oczyszczalni), - pojemność w litrach od 2000 do 30000.
1. zbiornik 2. wlot ścieków fi160 3. właz 4. kołnierz włazu 5. kolanko przelewowe fi110 6. przegroda 7. filtr 8. wylot ścieków fi110
